Ιδιαίτερα μαθήματα:

μύθος ή πραγματικότητα;

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ 
ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ 
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Η Λίλα, η Νατάσσα και η Λία είναι φίλες και συμφοιτήτριες επί πτυχίω στο τμήμα της Αγγλικής φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών.
Η κουβέντα άναψε όταν στον πίνακα ανακοινώσεων είδαν μια ανακοίνωση ενός Κέντρου Ξένων Γλωσσών που ζητούσε καθηγήτρια.

Για την αντιγραφή: Αθανάσιος Καλοδίκης
Οικονομολόγος – Καθηγητής Αγγλικών

- Να, λέει η Νατάσσα, για κοίτα, ζητούν καθηγήτρια. Τι λες; Να πάρω τηλέφωνο; 
Η Λία κοιτά την ανακοίνωση απαξιωτικά. 
- Τι λες ρε Νατάσσα, θα πας να δουλέψεις για 7 ευρώ; Ούτε με σφαίρες. Εδώ γίνεται χαμός με τα ιδιαίτερα, 15 ευρώ και βάλε. Εγώ, όπως ξέρεις, έχω δύο μικρά και είμαι μια χαρά. Ούτε πίεση, ούτε αφεντικά πάνω απ’το κεφάλι 
μου. Εδώ γίνεται χαμός με τα ιδιαίτερα, 15 ευρώ και βάλε. Εγώ, όπως ξέρεις, έχω δύο μικρά και είμαι μια χαρά. Ούτε πίεση, ούτε αφεντικά πάνω απ’ το κεφάλι
Οι μαμάδες κάνουν ό,τι τους πω, ξέρεις από βιβλία και έτσι, και στο κάτω-κάτω της γραφής αν κάτσει και καμιά στραβή, «Χαίρετε»! Σιγά μην κάτσω να σκάσω.
- Δεν ξέρω αλήθεια αν έχεις δίκιο ή όχι γιατί εγώ δεν έχω πείρα σ’αυτά. Και σκέπτεσαι να τα πας μέχρι lower;
- ‘Who knows?’, μπορεί, αν δεν τα βαρεθώ. Το ένα είναι και λιγάκι ούφο. Όλο κουβέντα θέλει να περνάει η ώρα. Αλλά κοίτα να δεις, για να σε προλάβω και να μαθαίνεις. Τέτοια πράγματα δεν τα λες στη μαμά. Οι μαμάδες θέλουν να ακούνε μόνο καλά λόγια για τα παιδιά τους. Αν πάλι το βαρεθείς, την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια, ξέρεις – γράφτηκα σε μια σχολή για υπολογιστές και οι ώρες δε με βολεύουν – και τέτοια.
- Τι λες ρε Λία, εσύ είσαι προχωρημένη, πού τα έμαθες αυτά; 
- Να σου πω. Έχω μια θεία, τη Τζίνα, που κάνει αυτή τη δουλειά. Αυτή μου τα λέει. Αυτή το παίζει και καλά Εγγλέζα. Έχει μια πυκνογραμμένη ατζέντα πάνω της και όταν τη καλούν, κάνει και καλά πως ψάχνει να βρει ώρες. Να ξέρεις πως η δυσκολία σ’ αυτές τις περιπτώσεις ανεβάζει τις τιμές.
- Τι λες ρε, προχωρημένη κατάσταση!
- Έχω κι άλλα. Υπάρχουν μαμάδες που θέλουν να κάνουν τις δασκάλες. Θα σου πουν τι θα κάνεις, πόσες ώρες θα κάνεις και πότε θα δώσουν τα μανάρια τους για lower. Εδώ δεν πας κόντρα. Το αντίθετο μάλιστα. Συμφωνείς απόλυτα. Είχε, λέει περίπτωση παιδιού που σώνει και καλά η μαμά ήθελε να του κάνει μαθήματα το καλοκαίρι στο νησί που πήγαινε η Τζίνα διακοπές. Τι να κάνει. Εντάξει της λέει. Έβγαλε και τα έξοδα των διακοπών της. Το παιδί εν τω μεταξύ στον κόσμο του. Καλοκαίρι τώρα καταλαβαίνεις. Είχε μπλέξει τους αχινούς με την passive voice. Το μυστικό στο επάγγελμα είναι να μη λες ποτέ όχι. Μέχρι παραποίηση πτυχίων έχει κάνει η Τζίνα. Σιγά μην χάσει τη φήμη της. 
- Παναγία μου! Εγώ δεν θέλω τέτοιους μπελάδες. Δεν είναι του χαρακτήρα μου. Εντάξει αν μου κάτσει κανένας δικός μου γνωστός θα τον πάρω, αλλά εγώ θέλω να βρω ένα χώρο να εφαρμόσω όσο γίνεται και όσα γίνεται περισσότερα από αυτά που έχουμε διδαχθεί τόσα χρόνια εδώ στο Πανεπιστήμιο. Μετά με ενδιαφέρει και η ασφάλιση. Μια ζωή στα μαύρα, ή να πάω να γραφτώ στο ΤΕΒΕ;
- Τώρα δέσαμε, της απαντά η Λία. Τα μαύρα μας μαράνανε. Ο κόσμος το’χει τούμπανο και ’μεις κρυφό καμάρι. Εδώ γίνεται χαμός. 'Aμα δεν κλέψεις το κράτος θα σε κλέψει αυτό! Όποιος προλάβει είναι. Γιατί εσύ τι νομίζεις; 'Aμα μεθαύριο θελήσεις ν’ανοίξεις Φροντιστήριο για να εφαρμόσεις αυτά που λες ότι έχεις μάθει, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να μην την πατήσεις επιχειρηματικά; Ξέρεις; Ή λες να πάμε να νοικιάσουμε δυο δωμάτια με δυο τουαλέτες, και αρχίζεις το στόλισμα;
-Και οι λογιστές τι θα γίνουν ρε κορίτσια, κλέφτες; Λέει η Λίλα που έχει μπαμπά στο επάγγελμα.

- Χα, χα, χα, εντάξει, μην το παίρνεις προσωπικά. Σίγουρα θα βρεις κάποιον αλλά και εδώ υπάρχει πρόβλημα.
- Τι πρόβλημα;
- Η Τζίνα…ξέρεις. Αυτή είχε ανοίξει στην αρχή Φροντιστήριο μέχρι που την πλήρωσε ακριβά και το έκλεισε. Ο λογιστής λέει έφταιγε. Αλλά εδώ είναι αυτό που σου λέω. Το κράτος σε αφήνει να την πατήσεις για να στα πάρει. Αν δεν είναι έτσι γιατί δε φτιάχνει μια ρημάδα, πώς να στο πω, μια checklist που να στην προμηθεύει όταν κάνεις έναρξη; Είτε είσαι μανάβης, είτε είσαι καθηγητής. Να σου λέει, θα κάνεις αυτά! Αυτές είναι οι υποχρεώσεις σου και αυτά τα δικαιώματά σου. Και αν κάτι αλλάξει να σε ενημερώνει με καινούρια checklist. Αλλά εδώ ποιος ασχολείται με αυτά. Εδώ κοιτάμε άλλα. Εγώ παιδιά την παραδέχομαι. Μετά από αυτό που έπαθε κατέβασε τις πινακίδες και τους τα παίρνει μαύρα.
- Παιδιά, εντάξει με τα οικονομικά αλλά εμένα με ενδιαφέρει τι θα κάνω με το μάθημά μου λέει η Νατάσσα. Και να σας πω την αλήθεια, εγώ πιστεύω ότι το ιδιαίτερο δεν είναι η καλύτερη εκπαιδευτική λύση για τα παιδιά. Εντάξει, οικονομάμε κάποια λεφτά εμείς απ’αυτή την ιστορία μέχρι να βρούμε μια σταθερή δουλειά., δε λέω έχει πλασαριστεί στην κοινωνία σήμερα όπως έχει πλασαριστεί, εννοώ σαν καλύτερη λύση, βοηθήσανε και ορισμένοι Φροντιστές γι’αυτό, που στο φόβο τους να μη χάσουν πελατεία τα έκαναν μπάχαλο και έτσι, η ξενόγλωσση εκπαίδευση έχει πέσει στα χέρια κάθε τυχαίας μαμάς που έχει τόση σχέση με το επάγγελμα όση έχουμε και εμείς με τη αστροφυσική! Sorry, αλλά η συνείδησή μου δεν μου επιτρέπει να συμβιβαστώ με αυτή την κατάσταση. Διαφωνώ κάθετα!
- Ναι, αλλά οι μαμάδες, όπως λες, το κάνουν γιατί το θεωρούν καλύτερη λύση.
- Αυτό είναι το πρόβλημα. Το θεωρούν για καλύτερη λύση ενώ στην πράξη δεν είναι. Και εξηγούμαι. Να ξεκινήσω απ’αυτό που είπε η Λία.. Αν, λέει, δεν της κάτσει, σηκώνεται και φεύγει. Ευθύνη μηδέν. Η δε θεία δουλεύει κανονικά τον κόσμο με ό,τι κάνει. Καλά κάνει. Να οικονομήσει θέλει. Βγάζει τα απωθημένα της. Η μαμά όμως που κάνει την ξύπνια είναι σε θέση να ελέγξει αν τα βιβλία που έχει διαλέξει η Τζίνα και η κάθε Τζίνα, είναι αυτά που πρέπει; Τι ξέρει η μαμά από syllabus; Ξέρει αν αυτά που διδάσκει η Τζίνα είναι πράγματι αυτά που πρέπει να διδαχθεί το παιδί; Έχει ζητήσει ποτέ η μαμά από τη Τζίνα ένα lesson plan; Αλλά για να το ζητήσει πρέπει να ξέρει τι είναι. Πες μου ποια μαμά ξέρει. Εδώ στην Ελλάδα όλοι θέλουμε να είμαστε απ’όλα. Γιατροί, μηχανικοί, γεωπόνοι, ότι θέλεις. Ε, όχι λοιπόν. Εγώ σπούδασα 4 χρόνια στο πανεπιστήμιο, ξέρω ποια είναι η σωστή διαδικασία και δε δέχομαι καμιά μαμά να εξαγοράσει τη συνείδησή μου για 15 ευρώ τη ώρα.
- Καλά ρε Νατάσσα, μην ανάβεις. Τι να κάνει η μαμά;
- H μαμά, Λία μου, πρέπει να είναι πάνω από όλα ΜΑΝΑ. Αυτός είναι ο ρόλος της. Να παρέχει σωστή τροφή για το σώμα και για το μυαλό του παιδιού της. Όχι σουβλάκια και τηλεόραση. Να φτιάξει ένα χαρακτήρα που να έχει την αίσθηση τους σωστού και του πρέποντος και όχι μια ψυχοσύνθεση κουλουβάχατα. Αυτό πρέπει να κάνει και όχι την καθηγήτρια. Το παιδί μαθαίνει στην ΤΑΞΗ και όχι στο σαλονάκι ή στην κουζίνα. Γι’αυτό υπάρχουν και τα σχολεία. Διαφορετικά να στέλνουμε τα παιδιά στα σχολεία να τρώνε και να κοιμούνται και να βάλουμε θρανία στα σπίτια. Ο χώρος του σπιτιού, δεν το έχουμε καταλάβει καλά, είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει για τη σωματική και την ψυχική μας υγεία. Είναι το λιμάνι μας. Και το δωμάτιο του παιδιού είναι όπως το ιερό στην εκκλησία. Το παιδί βρίσκει τον εαυτό του εκεί, μέσα από το παιχνίδι, την ξεκούραση, τη μελέτη, την τεμπελιά. Εκεί δέχεται τους φίλους του για να περάσει καλά. Αν μπω εγώ μέσα να του κάνω μάθημα, θα του κάνω τη ψυχοσύνθεση κουρέλι. Του μεταφέρω την ψυχολογία του σχολείου εκεί που πρέπει να ξεκουράζεται. Με καταλαβαίνεις;
- Αυτά που λες είναι αλήθεια πως δεν τα’χα σκεφτεί. Αλλά είναι όμως όλα τα Φροντιστήρια καλά;
- Όχι. Αλλά αυτός είναι ο ρόλος της μαμάς. Να ψάξει να βρει το καλό.
- Έχει δίκιο η Νατάσσα λέει η Λίλα. Η τάξη είναι για μάθημα. Το παιδί εκεί θα βρει νέους συμμαθητές, θα κοινωνικοποιηθεί, θα δει τι πραγματικά αξίζει, θα έχει ένα μέτρο σύγκρισης. Θα ακούσει τις απορίες και τους προβληματισμούς των άλλων παιδιών και θα συμμετέχει και αυτό με τις δικές του θέσεις σ’αυτή τη διαδικασία. Θα ωριμάσει. Είναι που είναι κλεισμένα σήμερα τα παιδιά στα δωμάτιά τους αγκαλιά με τα computers και τις τηλεοράσεις, είναι ανάγκη και με τα μαθήματα; Εκείνο που δεν έχουμε κάνει ακόμα είναι να τους περάσουμε ένα λουρί στο λαιμό και να τα βγάζουμε το βράδυ έξω για τσίσια!

- Και μετά είναι και το άλλο, συνεχίζει η Νατάσσα. Μπορεί εσύ να είσαι καλή σε όλες τις δεξιότητες; Μπορείς να διδάσκεις το ίδιο καλά grammar, writing, vocabulary, και speaking; Τουλάχιστον, σ’ένα Φροντιστήριο, ότι και αν είναι αυτό, θα βρει ένα συνδυασμό καθηγητών. Γι’αυτό σου λέω, άλλο η τάξη, άλλο ένας κούκος. 
- Ρε κορίτσια, εντάξει όλα αυτά που λέτε αλλά εγώ δίνω και ένα δίκιο στις μαμάδες που επιλέγουν το ιδιαίτερο, λέει η Λία. Κοίτα να δεις. Σήμερα τα οικονομικά στις περισσότερες οικογένειες δεν πάνε και τόσο καλά. Προσπαθεί λοιπόν η κάθε μαμά να βάλει μέσα στα οικονομικά περιθώρια που της επιτρέπει ο προϋπολογισμός της και τα Αγγλικά. Και σου λέει, τόσες ώρες γιατί τόσο μπορώ να πληρώνω. Πιστεύω ότι ξέρει ότι αυτό που κάνει δεν επαρκεί, αλλά δεν μπορεί παραπάνω.
- Έλα τώρα, άμα δίνεις 15 ευρώ την ώρα, δεν θα κάνεις τουλάχιστον 2 ώρες την εβδομάδα μάθημα στο παιδί; Ε, πάνε 120 το μήνα. Στο Φροντιστήριο με τα ίδια λεφτά θα έκανε και 6 ώρες την εβδομάδα. 'Aρα δεν είναι αυτή η αιτία. Εγώ το λέω και πάλι. Η επιλογή τους, επιβεβαιώνει το alter ego της κάθε μαμάς ή του μπαμπά που νιώθει με τον τρόπο αυτό «εκπαιδευτικός» και εκείνο που κάνουν ασταμάτητα είναι να διαφημίζουν το προϊόν της δικής τους σωστής επιλογής και σε άλλους γνωστούς για μια δεύτερη επιβεβαίωση. Το ξέρω ότι δε συμφέρει αυτό που λέω αλλά έτσι είναι. Μετά μπορεί να συμβούν και απρόοπτα. 
- Απρόοπτα; Τι;
- Να σου πούνε ένα πρωί ‘ευχαριστούμε πολύ’ και να μείνεις στα κρύα του λουτρού. Τι θα κάνεις τότε; Θα ζητήσεις αποζημίωση; Χα, χα. Περάστε, θα σου πούνε. Αλλά υπάρχουν και χειρότερα.
- Τι ακριβώς;

- Δεν σου τα είπε η Ελένη; Πήγε να κάνει μάθημα σε ένα μικρό που είχε και βρήκε τον μπαμπά μόνο στο σπίτι. Της την είχε στήσει τη δουλειά. Φυσικά δεν ξαναπάτησε εκεί μέσα. Πάει και το ιδιαίτερο. 
- Anyway, εγώ δεν ξέρω τι λέτε. Τα ιδιαίτερά μου δεν τα αφήνω, λέει η Λία. Στο κάτω-κάτω βγάζω τα διπλά από το αν δούλευα σε φροντιστήριο. Εγώ δεν πάω για 7 ευρώ την ώρα.
- Δεν είναι 7, λέει η Λίλα κοφτά.
- Δεν ξέρω πόσα είναι, πάντως όσα και να είναι εγώ βγάζω τα διπλά.
- Αυτό σου λέω δε βγάζεις τα διπλά. Για σκέψου.
- Τι να σκεφτώ, πλάκα μου κάνεις;
- Καθόλου, να μη σου πω πως μπαίνεις μέσα.
- Καλά, θα με τρελάνεις; Τι εννοείς; Για κάν’τα μου λιανά.
- Λοιπόν ακούστε και οι δύο, λέει η Λίλα. Τις προάλλες κάθισα με τον πατέρα μου και μου τα εξήγησε. Αν θυμάμαι καλά θα σας πω τι μου είπε με ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι δουλεύεις σε ένα Φροντιστήριο και έχεις 3 ώρες την ημέρα μάθημα, δηλαδή 15 ώρες την εβδομάδα και πληρώνεσαι με 7 ευρώ καθαρά την ώρα. Εντάξει;
- OK. Προχώρα.
- Ας πάρουμε τώρα το σχολικό έτος 2007-2008 που ξεκινά από 1η Οκτωβρίου και τελειώνει 31 Μαΐου. Κοίτα τώρα στο ημερολόγιο. Να υπολογίσουμε πόσες εργάσιμες μέρες έχουμε. Έχουμε λοιπόν, Οκτώβριος 23, Νοέμβριος 22, Δεκέμβριος 14, Ιανουάριος 17, (η 30 είναι αργία), Φεβρουάριος 21 (δίσεκτος), Μάρτιος 19 (καθαρή Δευτέρα και 25 Τρίτη), Απρίλιος 14, και Μάιος 20. Σύνολο 150 μέρες καθαρής δουλειάς. Για πόσες μέρες πληρώνεσαι όμως; Για 176 (μαζί με τις αργίες μικρές και μεγάλες – Χριστούγεννα, Πάσχα κλπ.). Δηλαδή, 8 μήνες επί 22 εργάσιμες το μήνα. Ωραία. Κράτησε αυτά τα δύο νούμερα. Στο μυαλό σου. Τώρα. Βάλε 176 ημέρες επί 3 ώρες την ημέρα, μας κάνουν 528 ώρες, επί 7 ευρώ την ώρα, ίσον 3.696. Ας πούμε 3.700 ευρώ συνολικά καθαρά. ΟΚ;
- OK.
- Βάλε τώρα. Δώρο Χριστουγέννων 250, Δώρο Πάσχα 250, Επίδομα αδείας 300. Σύνολο 800. Μπορεί να πέφτω εδώ λίγα ευρώ έξω αλλά δεν είμαι και λογιστής. Τώρα βάλε και το επίδομα ανεργίας που το παίρνεις το καλοκαίρι περίπου 1.300 ευρώ, μας κάνουν σύνολο 2.100. ΟΚ μέχρι εδώ;
- OK, προχώρα να δούμε που το πας.
- Έχουμε λοιπόν 3.700 και 2.100 ίσον 5.800 συνολικά καθαρά στην τσέπη, με ολόκληρο το ΙΚΑ πληρωμένο από τον εργοδότη. Το ποσοστό παρακράτησης για το ΙΚΑ σήμερα είναι 44,06%. Δηλαδή αν θες να μάθεις πόσο ΙΚΑ έχει πληρωθεί για σένα από τον εργοδότη πολλαπλασίασε ότι έχεις πάρει συνολικά (εκτός από το επίδομα ανεργίας) δηλαδή 3,700+250+250+300=4.500 με το 44,06%. Αυτό μας κάνει 1.980 και κάτι ψιλά. Αυτά τα λεφτά πάνε για την ασφάλεια σου και για τη σύνταξή σου.
- Φέξε μου και γλίστρησα. Ακόμα δεν πιάσαμε δουλειά, τη σύνταξη σκέφτεσαι;
- Θα σου πω και γι’αυτό. Να πάμε παρακάτω;
- OK, proceed.
- Λοιπόν, ερωτώ. Πόσες ημέρες πραγματικής δουλειάς έχουμε;
- 150.
- Και πόσες ώρες;
- 150 επί 3 ώρες την ημέρα, ίσον 450.
- Και πόσα βγάλαμε καθαρά;
- 4.500 και 1.300 ίσον 5.800.
- Μπράβο, δηλαδή πόσο έρχεται καθαρά η ώρα;
- 5.800 δια 450 μας κάνει 12,88 καθαρά την ώρα.
- Είδες που είσαι καλή και στα μαθηματικά. Εγώ όμως για να είμαι δίκαιη θα έβαζα και το ΙΚΑ μέσα αφού αφορά τον εργαζόμενο, δηλαδή 5.800+1.980 σύνολο 7.780 ευρώ, δια 450 μας κάνει 17,30 η ώρα. Με άλλα λόγια ένας εργαζόμενος που συμφωνεί να πληρώνεται με 7 ευρώ την ώρα καθαρά. Στην πραγματικότητα παίρνει 17,30! Δηλαδή 147% παραπάνω. 'Aρα…
- 'Aρα τι;
- 'Aρα Λία μου, αυτή που δουλεύει με 7 ευρώ την ώρα και που την κοροϊδεύεις επειδή εσύ παίρνεις στο ιδιαίτερο 15, παίρνει στην πραγματικότητα περισσότερα από σένα!
-…………………
- Δεν μιλάς ε; Έχω κι άλλα αν θες να σου πω.
- Τι κι άλλα;; Εδώ έχω πάθει πλάκα τώρα. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.
- Καιρός να αρχίσεις! Και τώρα μπαίνουμε στα βαθιά!
-Συγνώμη ρε Λίλα, για να έχουμε καλό ρώτημα που λένε. Μήπως έχεις μπει σε λάθος σχολή; Αγγλική Φιλολογία βγάζουμε, όχι την ΑΣΟΕΕ. Πού τα έμαθες όλα αυτά; Φροντιστήριο με τον πατέρα σου κάνεις;
- Σιωπή, προχωράμε. Τα λεφτά που παίρνεις από τα ιδιαίτερα τι τα κάνεις; 
- Τι θα πει τι τα κάνω. Τα τρώω, τα ξοδεύω.
- Δηλαδή ό,τι παίρνεις τα τρως.
- Μέχρι δεκάρα. Να είχα κι άλλα.
- Τζίτζικας δηλαδή.
- Δε κατάλαβα. Τι να κάνω. Να κάθομαι να τα βλέπω;
- Δηλαδή από ασφάλιση τίποτις.
- Α, κατάλαβα που το πας. Μπορώ όμως να κάνω αυτασφάλιση αν θέλω, ή να γραφτώ στο ΤΕΒΕ.
- Τώρα έρχεσαι στα λόγια μου. Ας πούμε ότι πας στο ΤΕΒΕ. Αυτό σημαίνει περίπου για αρχή γύρο στα 1.900 το χρόνο. Και αν τα πληρώνεις από τα λεφτά του ιδιαιτέρου, με 450 ώρες το χρόνο, για να έχουμε συγκρίσιμα μεγέθη, αυτό, από 15 που λες κατεβαίνει, να σου πω αμέσως, στα 10,8 ακριβώς!
- Δε συμφέρει τότε. Δεν θα γραφτώ πουθενά.
- Αυτό είναι ακόμα χειρότερο.
- Λίλα, δεν παίζεσαι σήμερα. Τι άλλο έχεις στο μυαλό σου.
- 'Aκουσέ με κι αν θες το παίρνεις στα σοβαρά, αν δε θέλεις κάν’το delete. Τα πράγματα, απ’ότι μου λέει ο πατέρας μου, όσον αφορά τις συντάξεις και τα όρια συνταξιοδότησης δεν θα είναι και τόσο ρόδινα για μας. Η περίπτωση να αυξηθούν τα όρια είναι πολύ πιθανή. Η περίπτωση να διαφοροποιηθούν οι συντάξεις είναι το ίδιο πιθανή. Όλα αυτά έχουν σχέση με την υπογεννητικότητα. Κάθε χρόνο υπάρχουν όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι. Από τις εισφορές τους πληρώνονται οι συντάξεις. Αλλά και κάθε χρόνο έχουμε και περισσότερους συνταξιούχους. Δεν θα μιλήσω για κακοδιαχείριση και ρεμούλες. Αυτό το στοιχείο πάρ’το σαν δεδομένο διαχρονικά. Φοβάμαι λοιπόν πως αν δεν ξεκινήσουμε να κολλάμε ένσημα από τώρα θα την πατήσουμε. Δεν θα προλάβουμε να συμπληρώσουμε τα χρόνια και μας βλέπω στη στεγνή με καμιά σύνταξη της πλάκας που δε θα φτάνει ούτε για φραπέ.

Μετά άμα μεγαλώσεις και βάλεις μυαλό και ψάξεις για ένσημα, ποιος θα σε πάρει που συνυπολογίζεται και η ηλικία.
Αυτά τα βλέπουν οι εργοδότες. Τι θα κάνεις τότε; Το ιδιαίτερο πρέπει να το δούμε σαν συμπλήρωμα και όχι σαν επάγγελμα. Το ιδιαίτερο σκέτο μοιάζει με το τραγούδι της σειρήνας αν με καταλαβαίνεις. 
Τα λόγια της Λίλας έπεσαν κεραυνός εν αιθρία στην παρέα και για λίγο δεν ακούστηκε λέξη.
- Και ήμασταν μες στην καλή χαρά… Ψιθύρισε, μες απ’τα δόντια της η Λία.
- Συγνώμη ρε κορίτσια. Δεν ήθελα να σας χαλάσω το κέφι, αλλά τώρα τελευταία όλο και πιο πολύ τα συζητάμε αυτά με τον πατέρα μου και δεν σας κρύβω, τον βλέπω πολύ σκεπτικό.
- Εγώ κορίτσια το είχα πάρει απόφαση από την αρχή, λέει η Νατάσσα. Θα κάνω για τον εαυτό μου ότι θα έκανε μια σωστή μαμά για το παιδί της. Θα βρω ένα καλό Κέντρο Ξένων Γλωσσών και θα ξεκινήσω. Είναι σίγουρο ότι σήμερα υπάρχουν πολλά και καλά Κέντρα που δουλεύουν με επιτυχία. Δεν απογοητεύομαι. Γι’αυτό και θα πάρω τηλέφωνο!